Zarys dziejów i współczesność

Zarys dziejów i współczesność

Puszcza Knyszyńska jest pozostałością po ogromnym, zwartym kompleksie puszczańskim na pograniczu Korony i Wielkiego Księstwa Litewskiego. W końcu XV wieku były to: Puszcza Grodzieńska, Knyszyńska i Błudowska. Długo był to teren pogranicza, na którym ścierały się wpływy polskie, ruskie, litewskie, jaćwieskie i krzyżackie. Przyspieszenie kolonizacji puszcz w XVI - XVIII w. doprowadziło do znacznego skurczenia się powierzchni leśnej na rzecz terenów rolniczych. Wówczas to ukształtował się w przybliżeniu zasięg dzisiejszej Puszczy Knyszyńskiej. Przez długie wieki głównym pożytkiem z lasów puszczańskich była zwierzyna łowna i produkty bartnictwa. Istotne zmiany przyniósł dopiero wiek XIX, kiedy wraz ze wzmożoną eksploatacją lasów pojawiła się konieczność prowadzenia gospodarki leśnej opartej między innymi w coraz większym zakresie na sztucznych odnowieniach. Największe zmiany na tych terenach rozpoczęły się w 1914 r. Okupacyjne wojska niemieckie prowadziły rabunkowy wyrąb lasów na niespotykaną dotąd skalę. Zbudowano w puszczańskich miejscowościach wiele tartaków, poprowadzono sieć kolejek leśnych przeznaczonych do wywozu drewna. Lata siedemdziesiąte i osiemdziesiąte XX wieku to przełom w podejściu do lasu oraz jego funkcji. Zwrócono większą uwagę na biologiczne bogactwo, jego rolę ekologiczną i społeczną. Położono też nacisk na ochronę przyrody: tworzenie rezerwatów przyrody, stref ochronnych wokół gniazd ptaków drapieżnych, wyznaczanie pomników przyrody, lasów wodochronnych, drzewostanów nasiennych i innych.

Galeria  Galeria

Zarys dziejów i współczesność